No pienses en el pasado, ni prepares tu futuro, vive el presente tal y como es.

martes, 29 de noviembre de 2011

 Mírame. Tan sólo mírame.. y comprobarás que no tengo ninguna sonrisa dibujada desde que decidiste dejarme ir como si nada. Sigo mal, porque en mis días ya no estás tú, has decidido dejarme caer al vació, sola..
Te creí, creí que me querías que ibas a estar conmigo hasta que se gastará el amor, pero no entiendo como se te ha gastado tan rápido. No entiendo el por qué, no sé si la culpa es tuya o mía.. pero lo único que sé es que te quiero, y sé que no dejaré de hacerlo.. pero no todo es como creen que va a ser como eso de.. '' ojos que no ven, corazón que no siente'', no, simplemente es lo que he sentido, quizá en bastante tiempo en cortos plazos, pero es suficiente como para saber que eres lo que quiero para mí. No serás perfecto, y quizás tengas más defectos que virtudes, pero simplemente por ese echo, te quiero. No quiero que cambies nada, porque eso es lo que te hace especial. Y..los días van pasando rápido..ayer ya era lunes, 11 de la noche y tan sólo ha pasado dos días en el que no estás conmigo, aunque me están pareciendo años..y ya te has buscado a otra. No entiendo la diferencia entre ella y yo, pero sólo quiero que sepas que nadie te va a querer como lo hice y sigo haciendo, nadie va a estar contigo en las buenas y en las malas y sobre todo, nadie va a estar ahí cuando todos los demás se hayan ido..
El tiempo pasa, y aún no encuentro sentido a la vida, y una de las razones es porque no estás tú, y es que tu dabas color a mi vida, y desde que te fuiste.. todo está en blanco y negro.. pusiste mi mundo patas arriba y ahora todo está desordenado..
Créeme, intento olvidarte pero lo único que hago es recordarte cada segundo, cada momento, cada instante.. me paro a mirar cada detalle, aunque sea insignificante, pero es especial simplemente porque tiene que ver contigo..
Y.. sí, la distancia hace el olvido, pero no podré olvidar todo lo vivido contigo..
PD:Te quiero.

Tiempo.

Tiempo, seis letras, tantos significados. Para la Real Academia, el tiempo es 'una magnitud física que permite ordenar la secuencia de los sucesos, estableciendo un pasado, un presente y un futuro', pero para mi el tiempo es mucho más que eso,es algo más que una simple magnitud física..
El tiempo puede llegar a ser tan caprichoso,tan voraz y a su vez tan retorcido. El tiempo, el que nos desespera, el que tantas veces se nos ha escapado de las manos.
Aún no sé porque, pero creo que todo el mundo le tiene miedo al tiempo.. quizá sea porque con el tiempo se pueden perder muchas cosas, o porque las cosas cambian. Puedes tenerlo todo,puedes creer que todo va bien, pero como al tiempo le de por ponerse en tu contra, andarás perdido. A mi el tiempo, me ha demostrado, que en décimas de segundo, puedes perderlo todo.
Puedes esforzarte para que el tiempo, no se lo lleve todo, aunque a él eso de hacernos sufrir le encanta. Destruye relaciones, cambia a las personas, rompe amistades, ayuda a cicatrizar y a volver a atacar con saña la herida, crea confianza, pero destruye lo que le rodea. 
Me he dado cuenta, que lo mejor es vivir el presente, que el tiempo es solo un chasquido entre el pasado y el futuro, que lo único que tenemos que hacer para poder seguir tal y como somos es vivir, y no darle importancia al pasado, y que el futuro ya vendrá. 
Ultimamente yo ya no le tengo miedo al tiempo,ni a sus adversidades, ultimamente, confío en el hoy, y en el mañana, ya hablaremos de problemas.
¿Alguna vez te ha pasado que cuando crees tener todo lo que necesitas para ser feliz, nunca llegas a encontrar esa felicidad? Cuando tengo todo lo que siempre he deseado tener y como el se comportase conmigo, no llego a esa felicidad completa. Puede que sea una tonteria o simplemente no puedo verla aunque este ahí, no lo sé. Puedes pensar que soy una tonta que no sabe valorar las cosas, pero es la realidad. El ser humano suele ser un tanto caprichoso y siempre desea aún más de lo que tiene, pero al fin y al cabo son felices sin más. Quizás estoy así porque el camino correto que elegí no era la verdadera solución ni la mejor opción. Si una cosa he aprendido en la vida es que no te puedes dejar guiar por las demás personas, ni te dejes engañar, solo haz lo que creas que es mejor para ti, esa será la única opción correcta. Quizás sea por eso por lo que no logro verla.

Y aquí sigo.

Lucho cada día por aparentar ser fuerte. Estar fuerte para que tu tengas un hombro que no se desmorone al verte llorar. Lucho por devolverte esa sonrisa que tanto me cuesta sacarte.... y que siempre alguien intenta robarte. Por sacar fuerzas para abrazarte, para que nunca puedas llegar a sentirte solo. Por conservar esa sonrisa que cada mañana te ilumina la cara. Por ir con la cabeza alta. Por conservar el paso firme que me da la seguridad para enfrentarme a esto. Lucho por no bajar nunca mi mirada. Lucho por seguir viéndome reflejada en el brillo de tus ojos. Lucho por conseguir luchar cada día en esta lucha que nunca termina, y que no tiene ni vencedores ni vencidos...tan solo una perdedora que no cesará en el empeño de luchar.
Lo juro , he intentado olvidarme de ti , he intentando borrarte de mi corazón , he intentado no sonreir como una boba cada vez que te veo ...Pero no lo consigo , quiero pero no puedo , siempre por una o por otra razón terminas consiguiendo lo que quieres. He intentado dejar de hablarte para no recordar ninguno de esos momento tan perfectos que viví contigo, no puede ser tu amiga y que me cuentes tus problemas con otras chicas , lo he intentando una y otra ves pero no puedo , no lo aguanto. Cada ves que te veo trato de no mirarte a los ojos para que no te des cuenta de como me estoy sintiendo, te preguntarás porque ya no nunca te hablo cuando te veo conectado o porque cuando nos encontramos por la calle ya no te saludo como antes ...La verdad es que si te contestará a esa pregunta creo que no lo entendería porque al fin y al cabo todo es por tu culpa , por tus mentiras, porque has jugado con mis sentimientos.. y nunca vas a entender lo que es querer a alguien de verdad .
 Sabes que estás completamente perdida, cuando estás bailando al ritmo de la más marchosa música, feliz, contenta y animada, y todo eso se esfuma en cuanto te dice que no lo vas a ver hoy. Un sinfín de oscuridad y tristeza se refleja en tu rostro, y de pronto, todo cambia de nuevo, una sonrisa salida de la nada aparece en cuanto hay una mínima esperanza de verlo, una pequeña posibilidad, aunque sean unos minutos, algo, cualquier cosa. Es simplemente esa necesidad de él. Solía decirse: “Todo contigo, nada sin ti”, yo estoy de acuerdo. 


No quiero estar a tres metros sobre el cielo, ni en la playa, ni en una casita al lado del río más cristalino, porque sin ti eso no vale nada. No quiero conocer las 7 maravillas del mundo porque ninguno se puede comparar con tu sonrisa. No me pienso molestar en sesiones de hipnosis porque no tendrían ni la mitad del efecto que tiene una mirada tuya. No quiero ver esculturas ni visitar museos que no se dignan a ponerte entre esas cosas a las que llamaba obras de arte antes de conocerte a ti. No quiero atardeceres si no estoy tumbada en tu pecho, no quiero tardes sin tus cosquillas, no quiero noches sin tu compañía, no quiero amaneceres si no son entre tus brazas y no quiero ni un segunda más de vida si no es a tu lado.

 Y es cuando te agarra, y te aferra a él. Y te besa sin parar, es entonces cuando sabes que más te está queriendo. Y te lo dice, repitiéndotelo una y otra vez. Te mira a los ojos, se ríe, te besa, y se vuelve a reír, regalándote esa sonrisa tan perfecta. Pero sin soltarte nunca de la cintura, obligándote por todos los medios a que le sientas contra tu pecho. Es cuando llega el momento de decir adiós, y él no te deja irte. Y te dice que te secuestraría, y que te llevaría con él hasta el fin del mundo, sólo para poder estar contigo un poquito más.

¿Sabes? Me gustaría ir hasta donde tú estés, coger una escalera y trepar hasta tu balcón, saltarlo y sorprenderte. Ir a darte un abrazo por la espalda, de esos que te pillan por sorpresa y te dejan sin aliento por unos instantes; y que tú te gires con esa sonrisa perfecta que tienes y te me acerques suavemente para darme un beso de esos que me hacen sentirme en las nubes. Me subirás a las estrellas por la escalera de los besos, donde nadie pueda molestarnos, donde tú seas tú y yo sea yo. Donde los besos sean infinitos y el tiempo también, para que no tenga que decirte adiós jamás.

lunes, 28 de noviembre de 2011

JBL; inevitable todo.

Última hora del matí. Llatí. Avorriment. Fa fred, així que decideixo posar-me en una taula, al cosat del radiador. Hem giro cap al costat, i per un tros que ha quedat obert de la finestra, el veig. Et veig. 
De cop, el meu cor s'ha accelarat, va molt ràpid, massa ràpid. No m'havia passat mai, bueno si, només cuan el veig, cuan et veig. Per un moment se m'escapa un somriure, un petit somriure. El professor em pregunta si em passa alguna cosa, però en aquell instant li responc que no, que no em passa res. Es clar, no li puc dir al professor que el que em passa es que estic embovada amb una persona perfecte, la millor que conec, amb la que passaria tots els segons, minuts, dies, setmanes, messos, anys amb ella, per la que ho deixaria tot, però tot per estar amb ell. No, no sóc exagerada. Simplement... simplement que... Que cada vegada que el veig... Em tremolen les cames, els braços, les mans, em tremola tot el meu cos. Que cada vegada que el veig, em ficu vermella i em surt un petit somriure el qual no puc evitar, un somriure que només em surt cuan el veig a ell, només amb ell. Que...que..que.. que cada punyetera vegada que el veig, que et veig, se'm fica un nus al coll que no em deixa ni parlar. Per què en cada instant que el veig no existeix més món que ell, no existeix més món que tu. Per què el meu món ets tu petit, simplement i únicament tu. Per què t'estimo, t'estimo més que el 30 de juny, més que a res, més que a tot. Per què petit, avui t'estimo més que ahir, i menys que demà.

JBL; inevitable todo.

Verás, discúlpame , es inevitable no mirarte de esa forma al pasar... Es que, tu eres mi única razón para seguir con vida , si es que se le puede llamar así.Junto a ti todo parece más posible eres el tacto a lo sensible. Tú eres aquél adiós que nunca supe decir.



Que boig el món, però és el millor d'entre els possibles.

Vull poder sentir la teva veu sense saber que és la veu que més m'agrada, poder mirar-te als ulls sense saber que són els ulls que més he mirat i que miraré mai, vull poder deixar de sentir el que sento per tu, poder dir que sóc feliç sense tu, poder dir "sí, t'he oblidat", i que ja no formes part de mi, dels meus pensaments, del meu tot.
He intentat oblidar-te varis cops, i molts cops he pensat que ho havia aconseguit, però ara sé i sabré sempre que és impossible treute't del meu cap; hi has sigut, hi ets i hi seràs sempre. No hi ha més.
I tinc ganes de ser lliure, de no dependre de si tu estàs bé, de si avui estàs simpàtic, o estàs nerviós, vull ser com em senti jo, i no com em facis sentir tu, vull viure, per primer cop, allunyada de tu. Vull probar-ho, ja que, de moment, la vida sense tu, no existeix.


4 dias.-

Lo bueno se hace esperar(:

martes, 22 de noviembre de 2011

JBL; inevitable todo.

22/11/11: Pot ser que per la molta gent sigui un dia més, i potser per poques persones, un dia important, i jo, avui estic en el segon grup. 
Avui, pot ser que sigui la persona la persona més feliç del món. Ja ho sé, han estat només pocs segons, però et juro que no els oblidaré. Un somriure, una mirada ... No saps el que he estat esperant tot aixó, bueno, si som exactes des del 30 de juny, i estem a 22 de Novembre. 
Saps perfectament que per moltes baralles o piques que tinguem, no aguantem enfadats ni un dia. 
Perquè potser avui, m'he adonat de que tu ets més especial del que em pensava, que en aquests moments, ets tu per sobre de tot, i ho seguiràs sent durant molt de temps, t'ho juro.
Perquè per molt que passi el temps, et seguiré estimant, com amic o no, pero et seguiré estimant com ho estic fent ara. Perquè avui, t'estimo més que el primer dia petit.

lunes, 21 de noviembre de 2011

JBL; inevitable todo.

Hazme rabiar hasta que no pueda evitar besarte. Haz eso que sabes que me encanta que hagas. Sonríe de esa forma que me vuelve loca. Acaríciame muy despacito mientras yo me hago la dormida apoyada en tu pecho. Crea en mi esa sensación de felicidad máxima con solo un guiño acompañado de un beso al aire. Ríete de mí cada vez que pasemos al lado de alguna que te mire y yo me ponga celosa. Insiste cada vez que te diga que no. Dime que me quieres, pero no con palabras. Susúrrame lo guapa que voy cada día. Hazme llorar, pero solo de risa. Ten detalles conmigo, pero no detalles de papel. Hazme callar con un beso cada vez que me dé la rabieta de niña tonta. Quiéreme pero de una forma que nadie entienda, que solo tú y yo podamos saber con simples miradas. Haz todo aquello que un día prometiste que haríamos juntos. Consigue que no pueda evitar sonreír cuando esté a tu lado. Discútemelo todo, pero nunca te pases de listo. Cuando me ponga pesada, dame la razón como a los tontos y haz que me enfade. Cuando quiera irme no me dejes. Cuando me hunda, recógeme pero nunca te hundas conmigo.

:D

¿Sabes lo que me gustaría? Me gustaría poder estar contigo, encerrarnos en tu habitación, acostarnos juntos en la cama, hablar de nosotros, besarte, abrazarte, darte mimos, acariciarte la cara...ver esa sonrisa tan bonita que tienes. Acostarme en tu pecho, sentir como tu corazón late, sentirte respirar...y que cuando te pregunte "¿por qué respiras?" me digas, "porque tú eres mi aire y eres lo único que me mantiene vivo". Que seas tú quien me despierte cuando me quede dormida encima tuya, quien me de los "buenos días princesa", quien me traiga el desayuno a la cama, con quien me pegue el día a su lado, que me haga cosquillas y me haga reír hasta que me duele la barriga, que me haga llorar por cada momento precioso que vivamos...Con quien quiero pasar cumpleaños, fiestas, navidades, veranos...Y miles de cosas más, pero todo esto sólo quiero que lo haga una persona. Que sólo seas tú quien lo haga... En el momento que ocurra, seré la persona más feliz del universo.

D.

Solo recuerdo pequeños trozos de aquella noche, todavía no creo lo que sucedido. "Sentí tus brazos deslizarse lentamente desde mi cuello hacia abajo hasta encontrar el enganche del sujetador. Lo soltaste." Estábamos de pies uno frente al otro, recuerdo no haber parado de mirarte a los ojos durante toda la noche intentando encontrar allí un pedazo de realidad. "Te quite la camiseta y deslice mis temblorosas manos desde tu abdomen hasta tus labios, allí los recorrí lentamente con el dedo índice, luego tú me agarraste de la barbilla y me obligaste a besarte." Y no es que esperase encontrar mentiras ni traiciones en ellos, más bien intentaba descubrir la razón por la cual estabas allí, junto a mí. "Empezaste besándome apasionadamente para después agarrar mi pierna y fusionarnos en uno, caímos en la cama. Paraste. Y luego seguiste lentamente." Al despertarme caí en la cuenta de que no había que buscar muy lejos para encontrar la respuesta, me querías tanto como yo a ti. "Nos dormimos abrazados el uno al otro" Abrí los ojos lentamente por miedo a despertarme y perderte por miedo a que todo hubiese sido un sueño, pero no fue así, tu seguías allí agarrado a mí y jure, me jure que jamás de los jamases me desprendería de ti.

Buenas, te escribo para decirte que estoy hasta los cojones de ella, joder. Que me meto en tu perfil con la intención de mandarte un mensaje para informarme de como estas, como te va la vida, ya que ya ni te molestas en cruzarte por casualidad en mi camino. Ya no tengo esos 10 segundos al dia donde me regalabas una sonrisa de las tuyas. No, ya no. Ahora me tengo que conformar con tu puta foto, si esa en la que sales tan mono, y si, ella también sale guapísima. Debo reconocerlo. Estoy harta de meterme en tu perfil ilusionada porque al final me he decidido a escribirte, aunque probablemente no me respondas. ¿Responderme? ¿A mí? ¿Por favor, en qué cabeza cabe? 
Estoy harta de que todos los días haya un nuevo comentario, que raro, de ella. Y nada, ahora me toca apagar el ordenador, tumbarme en mi cama, y llorar y llorar. Reflexiono y me pregunto: porque tu? Porque me enamore de ti? porque? 
Dios, que aburrimiento. Todos los días la misma rutina. Y nada, me quedo sin saber que tal te va, aunque ya lo sé. Ella te lo da todo, ella te hace feliz. ¿Todo es perfecto con ella no? Qué pena que yo no pueda decir lo mismo.....pero da igual, me voy acostumbrando a eso de "se mira pero no se toca". Me voy acostumbrando a las depresiones, las tardes en casa llorando, a las falsas esperanzas e ilusiones, me voy acostumbrando a ella, a ti con ella, no te preocupes, me voy acostumbrando a vivir sin ti…

miércoles, 16 de noviembre de 2011

...

QUE ME HE DADO CUENTA, QUE NO QUIERO A OTRO, QUE LO QUIERO A ÉL.

:D

Ve a tu habitación y cierra la puerta. Apaga el móvil, el ordenador y desconecta el teléfono fijo. Lleves lo que lleves quítatelo, ponte el pijama y échate en la cama. Llevas tiempo evitándolo, pero ha llegado el momento de hablar y reflexionar contigo mismo. Ahora es cuando te quedas en silencio, todavía no es momento de pensar en nada ni en nadie. Deja la mente en blanco hasta que consigas escuchar a tu corazón. ¿Lo oyes? Pum pum, pum pum. Está tranquilo, relajado, no tiene presiones ni miedos, sabe que vas a hablar con él y que por fin lo vas a escuchar. Pum pum, pum pum. Llevaba tiempo llamándote a gritos, pero no le habías prestado la menor atención hasta ahora. Este es el momento en el que debes solucionar tus mayores dudas, tus preguntas y tus porqués. ¿Continúas escuchándolo? Pum pum, pum pum. Si no sabes cómo empezar yo te ayudo, en primer lugar observa el techo. Sí, exacto, es una tontería. Contémplalo. Ahora es cuando debe de aparecerse la cara sonriente de él. Él, tu chico. Al que estás deseando llamar, ver, besar, cuidar, abrazar y todos los infinitivos que se te vengan a la mente cuando recuerdas sus ojos, su sonrisa y su dulce, suave y diminuta boca. Acuérdate, en este momento solo lo escuchas a él; pum pum, pum pum. Cierra los ojos de golpe. Acuérdate de los momentos vividos con él. Todos y cada uno de ellos, los abrazos, paseos, besos, caricias, juegos, risas, lágrimas… Un momento, ¿Estás sonriendo? Eso que veo en la comisura de tus labios… ¿es una sonrisa? Pum pum, pum pum. Además tu corazón… ¿Se acelera? Amigo mío… Malas noticias… Creo que estás enamorado. No sé qué te habrá hecho ese muchacho para que necesites darle tantas vueltas al asunto, pero… Te lo aconsejo: haz todo lo posible para no perderle. Él es el eje de tu vida.
Pum pum, pum pum.


Nosotros.

Nosotros con nuestro amor conseguimos parar el reloj del Big Ben, encendemos las luces de la Torre Eiffel, movemos el molino del Molling Rouge, acabamos de construir la sagrada familia, nosotros con nuestro amor, somos el monumento más grande de la tierra. Somos las siete maravillas. Y cada vez que nos besamos, creamos eclipses en el cielo, lluvias de estrella, hasta somos capaces de volar a Marte sin Nave, solamente con amor. Y si el amor se pierde, entonces, llueve, cae granizo, hay tormentas sin arcoiris y el sol se esconde. Si tu no estas conmigo, el mundo...para mí, pierde todo su sentido. Así que quédate conmigo, hoy, mañana, todos los días del año...es decir, para siempre. No lo hagas solamente por mí, hazlo también por el mundo, piensa que somos nosotros quienes lo llenamos de tanta pasión. Hazlo también por nuestros labios, ellos no son culpables de nada de lo que nos suceda a nosotros dos, pero entiende que mis labios han aprendido a vivir pegados a los tuyos, y lo que el mundo ha unido, que no lo separen nuestros errores. Hazlo más que nada por tí, por que nadie te amara así, no me subestimes, no pienso que no merezcas ser amado, solamente se que nadie lo podrá hacer tanto como lo estoy haciendo yo. Por que mi amor hacía tí es incalculable, y es que estoy débil y emocionalmente enamorada de tí, y de todo lo que tiene que ver contigo, enamorada profundamente de tu sonrisa, pero sobre todo estoy enamorada de nosotros.

lunes, 14 de noviembre de 2011

:)

Quiero que sepas que no seré la mas guapa ni la mas lista, ni tendre todo lo que quisiera darte, ni siquiera soy la que te hace más feliz, ni la que te regala un pedazo de oro cada día. Tampco soy perfecta y mucho menos adorable. Soy la típica chica segura de sus sueños, que busca el sentido de la vida, que sin sus amigos no puede estar. Que, a veces, llora de alegría. Puedes estár seguro de que no soy ni la mejor, ni la peor, ni la más guapa, ni la más fea, ni la más tonta , ni la más. Pero hay algo que tienes que tener en cuenta, que como yo, nadie nunca te va a querer...

;)

 Hoy quiero brindar por todas esas personas que prometieron no separarse de ti y ya no están. Brindo por esos abrazos que pudieron sanar heridas pero que ahora el recuerdo de ellos es mucho más doloroso que el motivo por el que te abrazaron. Brindo por todas aquellas palabras dichas, que se esfumaron nada más pronunciarlas. Brindo por ti, por tu manera de vivir, por tus " no puedo vivir sin ti y ¿ ahora ? estas vivito y coleando. Pero sobretodo brindo por esos " te quiero" , que fueron eso, simples palabras y que lo único que quedó fue el recuerdo de ellas.

(L).

Justo cuando creí que no habia nada mas inutil que un lapiz de color blanco,te conocí.

JBL(L)

 No sé que es lo que te hace ser tan especial, no sé si es tu mirada, tu forma de hablar, la forma de decir te quiero, no sé si es tu forma de caminar o tu forma de ser, sin razón, sin aviso, apareciste en mi vida y ahora no consigo apartarte.
Sonríe cuando te hagan felíz, grita cuando te hagan enojar, ama con todo tu ser cuando recibas amor, Porque no existen las personas perfectas, pero siempre habrá una que sea perfecta para tí.
Eres una de las personas más maravillosas que conozco, cuando necesito a alguien... apareces, no sé de donde, pero allí estás tú con tu carita, tus palabras, recordándome una y otra vez por qué merezco la pena, con la forma más única de hacerme olvidar lo malo. Por lo que me haces sonreír cuando hablas, me haces sentir bien, a gusto cuando estoy a tu lado, sé que si tengo frío me vas a abrazar y también vas a hacerme olvidar que estamos en el lugar más frio del mundo, y entonces te miro y tú… sonríes, recuerda… sonríe.
Sabes cuando estoy contigo me olvido del mundo, quedate solo con eso los momentos buenos que, al fin al cabo, son los unicos que te sacaron siempre una sonrisa, porque aunque intentes evitarlos y olvidarlos, te importan y mucho :)
► Dale play a tu vida. ▌▌ Pausa los buenos momentos, recuérdalos, míralos con ilusión ■ Detén las tristezas◄◄ Repite las alegrías. ►► Y avanza hacia delante, sin que te importe nada, sólo tu felicidad. 
porque los pequeños detalles son los que importan. 

sábado, 12 de noviembre de 2011

JBL; inevitable todo.

Tengo una lista infinita con cosas que me gustaría decirte. Que te quiero, está entre ellas. Pero también que te odio. Te odio, por que nunca me ha gustado que mi estado de humor dependa de otra persona, como ahora mismo depende de ti. También me gustaría ser capaz de contarte todo lo que pasa por mi cabeza. A menudo son tonterías, pero también se me pasan cosas importantes, que solo soy capaz de escribir. Que te necesito, ahora mismo. Pero también te necesitaré dentro de cinco minutos, dentro de dos horas, y cuando tenga mi primera entrevista de trabajo. Necesitaré que me digas que soy capaz, que puedo con todas, aunque sea mentira, quien 
sabe. Necesitaré tu sonrisa cuando el mundo me coma, cuando me pisoteen por todos los lados, como hacen cada día en el instituto, pero dentro de diez años será gente más importante. Que si hay algo por lo que estoy aquí, no es nada más que por ti, y bueno, puede que halla alguna cosa más, pero ni la mitad de importante que tú. Me gustaría que supieras que te estaré eternamente agradecida, que incontables son la veces que me he sentido sola, y que he estado a punto de rendirme, pero ha habido algo que me ha parado, y eso has sido tú. Sobretodo, quiero que sepas que por mucho que te lo repita día tras día, no es mentira. Tanta cosas me gustaría decirte, pero aún no he reunido el valor suficiente para contártelas.

Hazlo, por favor...

Búscame cuando te apetezca, cuando notes que me echas de menos, cuando te mueras de ganas de tenerme y de verme sonreir... Búscame cuando no tengas a nadie que te diga que te quiere. Búscame cuando eches en falta las risas, las caricias que erizan la piel, las conversaciones sin rumbo, los abrazos en los malos momentos,las locuras y las miradas de complicidad. Búscame cuando necesites alguien que te sorprenda, cuando te des cuenta que nadie tiene esos detalles. Búscame cuando necesites que te digan lo especial que eres, lo bonita que es tu sonrisa, lo increíbles que son tus ojos y lo guapo que estas cuando te levantas. Búscame cuando mires el móvil esperando una llamada que ya no llega , cuando salgas y sin darte cuenta me busques con la mirada entre la gente, cuando inesperadamente alguien te toque la espalda y al girarte esperes que sea yo. Búscame cuando necesites cerillas para encender lo que se ha apagado, cuando mis ojos ya no te pidan guerra, cuando las discusiones sean aburridas y los días rutinarios. Búscame cuando las canciones carezcan de significado. Búscame cuando recuerdes los buenos momentos a mi lado y te arrepientas de no tenerlos ahora. Búscame, por favor….

Levántate, sino pide ayuda.

 Unas caídas son mayores que otras, es la realidad, unas veces duelen más y otras menos, unas veces te caes jugando cuando eres pequeña, pero otras veces te caes jugando a ser mayor, yo, lo único que tengo claro es que después de caer, nos tenemos que levantar, que si no eres capaz sola, pide ayuda, y si esa ayuda no te sirve deja que se tumbe contigo en el suelo, y que cuando pase alguien más fuerte le digáis entre risas: ¿Sería usted tan amable de ayudar a levantarnos? 


JBL; inevitable todo.

No me importa tener que recorrer media ciudad cada vez que quedo contigo; ni que luego me duela el cuello de tanto mirar hacia arriba. Que quizás tú creciste demasiado y yo demasiado poco. Me seguiré poniendo de puntillas para alcanzar tus labios, aunque tú me digas que no hace falta. Desafiaré las leyes de la física, abriré los ojos, porque quiero ver lo que tengo delante: tú, lo que yo más quiero. Que daría lo que fuera por poder despertarme todos los días a tu lado, ver frente a mí esos ojos marrón muy, muy oscuro que tienes y disfrutar viendo esa sonrisa tuya tan jodidamente perfecta.
Me encanta que me muerdas el labio, que tires de él, lo sabes ya de sobra. Que me saques la lengua y que me vaciles con besitos. Que me calles con un beso, y que busques mi búho entre mi ropa. Que, pese a todas mis pegas, termines invitándome a algo y haciéndome rabiar. Pero, ¿sabes lo que más me encanta en estos momentos? Me encantas tú.


jueves, 10 de noviembre de 2011

:)

La vida debería ser al revés.
Se debería empezar muriendo y así ese trauma estaría superado. Luego te despiertas en una residencia, mejorando día a día. Después te echan de la residencia porque estás bien y lo primero que haces es cobrar tu pensión. Luego en tu primer día de trabajo te dan un reloj de oro. Trabajas cuarenta años hasta que seas bastante joven como para disfrutar del retiro de la vida laboral. Entonces vas de fiesta en fiesta, bebes, fumas y te preparas para empezar a estudiar. Luego empiezas el colegio, jugando con tus amigos, sin ningún tipo de obligación, hasta que seas bebé. Y los últimos nueve meses te pasas flotando tranquilo. Con calefacción central, room service,etc..
Y al final abandonas este mundo en un orgasmo.


JBL; inevitable todo.

 Todos buscamos las mismas siete cosas en la vida, el lo llamó la jerarquia de la supervivéncia. Lo primero es la salud que nos permite seguir viviendo, lo segundo es la seguridad, sentirnos protegidos, a salvo en nuestras casas, después está el amor, segun Maslow, nadie puede vivir sin tener amor o sin buscalo, la cuarta es el respeto.. que los demás valoren lo que hacemos, nuestras decisiones, aunque nos equivoquemos. Le sigue la necesidad de entender, de conseguir explicar porque la gente toma decisiones que nos duelen. La penúltima necesidad humana es la estética o espiritual, sentirnos parte de algo especial y único, el plan perfecto de nuestas vidas. Y la última es la autorealización, intentar encontrar nuestra auténtica naturaleza, lo que somos...La verdad, creo que Maslow se equivoca!
Porque lo único que buscamos todos en la vida, es ver a la persona que queremos cuando abrimos los ojos por la mañana.


JBL; inevitable todo.

Me da vértigo el punto muerto… y la marcha atrás, vivir en los atascos, los frenos automáticos y el olor a gas-oil.
Me angustia el cruce de miradas, la doble dirección de las palabras y el obsceno guiñar de los semáforos.
Me arruinan las prisas y las faltas de estilo, el paso obligatorio, las tardes de domingo y hasta la linea recta.
Me enervan los que no tienen dudas y aquellos que se aferran a sus ideales sobre los de cualquiera.
Me cansa tanto tráfico y tanto sin sentido, parado frente al mar mientras el mundo gira...


Pa' aqui Pa' alla.

Vivo mas de noche que de día, sueño mas despierto que dormido. Bebo mas de lo que debería , los domingos me suelo jurar que cambiare de vida... :)

JBL; inevitable todo.

Puede que no sea la persona perfecta, pero ten en cuenta que soy la que mas te quiere, o eso intento :)

JBL; inevitable todo.

Date cuenta de que me gustas, de que tu eres mi mundo y de que sin ti no se que haría. 

sábado, 5 de noviembre de 2011

Aprendes mucho, empieza a valorar las cosas.

La felicidad es interior y viene de adentro hacia afuera; por eso, es más importante lo que somos, que lo que tenemos, que nuestras vidas mejoran solamente cuando aprovechamos las oportunidades. Que mejor que guardes los buenos recuerdos, porque ellos serán los únicos que te acompañen en los malos momentos. Que una buena persona corrige sus errores, pero una gran persona aprende de ellos. Y que si se trata de amor verdadero, la distancia es sólo una prueba. Que a lo largo de la vida aprendes que llorar no significa ser débil, significa que has estado aguantando demasiado..Que las lágrimas que mas duelen son aquellas que no lloras. Que cuando lloras, es probable que la vida te esté haciendo un favor. Que la felicidad de una persona depende de ella misma. Que a veces no hace falta vivir un final feliz, sino que haya una buena historia. Que a lo largo de la vida aprendes que el amor es como el aire, no puedes verlo, pero si sentirlo. También aprendes que la amistad consiste en interpretar miradas, entender silencios, perdonar errores, guardar secretos, prevenir caídas y secar lágrimas. También aprendes que la confianza dura años para construirse, y en un solo segundo se puede destruir. Aprendes que hay personas que dicen que te echan de menos, pero que luego no hacen nada para verte. Que es mejor no fiarse de nada ni de nadie en este mundo. Que no es necesario decir todo lo que se piensa, lo que si es necesario es pensar todo lo que se dice. Y por supuesto se aprende que la gente que siempre dice que estarán para apoyarte, son los primeros que te abandonan. Que las cosas más bellas del mundo no se ven ni se tocan, sólo se sienten en el corazón. Que la envidia sólo existe en personas que no saben aceptar la felicidad de los demás.  Aprendes que para decir decir "Hola" a la persona correcta debes decir "Adiós" a la persona equivocada. Que ser especial, no tiene limites. ¿Sonreír para que la gente piense que eres feliz? No, sonríe y haz que la gente se pregunte porque lo haces. También aprendes que a veces esperar no sirve de mucho, al fin y al cabo te dejan siempre sola. Y que mejor no precipitarse, es mejor esperar el momento justo, el momento adecuado. Pero sobre todo en esta vida aprendes que la felicidad es gratuita, tanto como una simple sonrisa.


jueves, 3 de noviembre de 2011

(L)

Ese 0% de posibilidades es el que me hace dudar sobre si me gustas. Si estoy lejos de ti se me olvida todo pero cada vez que paso al lado tuyo en los pasillos huelo el aroma de tu cuerpo y me hace recordar que quiero estar contigo. Entonces no se si me estoy volviendo loca yo sola o es por ti a tu dulce aroma y a lo perfecto que eres. Si supieses lo que me gustabas podrías entenderme y darme una respuesta para esa pregunta, pero antes tendrías que darte cuenta de que eres tu, quien me gusta..

miércoles, 2 de noviembre de 2011

QUIERO!

 Quiero llamarme ALEGRÍA. Quiero que mi vida sea como una peícula. Quiero, que en cuestión de sentimientos, prefiero vivirlos todos a dejar escapar alguno. Quiero recórrer el mundo. Quiero pasar todo el tiempo de mi vida com ellas. Quiero volar. Quiero irme de fiesta. Quiero levantarme con una sonrisa todos los dias de mi vida. Quiero ser inmortal. Quiero ir a la luna. Quiero hacerme un tatuaje. Quiero vivir contigo. Quiero meter luces de navidad en mi cuarto. Quiero escuchar música siempre, a todas horas. Quiero quemar el instituto. Quiero viajar en el tiempo. Quiero que los muebles sean de gominola. Quiero invitarte a cambiar de planeta. Quiero dormi más de 10 horas al dia. Quiero batir un récord Guiness. Quiero congelarme el cerebro con un refresco. Quiero caminar horas y horas sin rumbo.QUIERO SER FELIZ.