No pienses en el pasado, ni prepares tu futuro, vive el presente tal y como es.

martes, 31 de enero de 2012

8 mesos; JBL.

Tot i que t'hagis oblidat de mi, jo de tu no. Per mi sempre seràs el meu petit, aquell que vaig conèixer recuperant biologia... Aquell que em feia sentir coses que no havia sentit mai, el que em regalava somriures pel passadís, el que em mirava i em posava nerviosa, el que m'obria i es preocupava per mi, o almenys per un moment, un segon, havia pensat en mi...
No puc dir que t'odio o que t'he oblidat, quan no paro de pensar en tu , i t'estimo més que a ningú...
Saps que? Amb tu he après que a vegades els somnis, per molt que els persegueixes, no es fan realitat...

lunes, 30 de enero de 2012

8 mesos; JBL.

I que vols que digui? Que ho ets tot per mi? Que vols que reconegui que faig cualsevol cosa per veure't, encara que sigui un cop al dia? 
Val, ho reconec. A pendre per cul l'orgull d'una vegada ya! Amb qualsevol escusa, faig qualsevol cosa per veure't, encara que sigui de lluny o de pasada. I si, ho ets tot. Algun problema? Jo no tinc la culpa. Tu sabras el que tens o deixes de tenir, perquè tens algo, alguna cosa que fa que m'encantis, i cada dia una mica més. Que tens? Que tens que em fa no oblidar-me de tu mai, ni un segon? No paro de buscar aquest "algo", i l'únic que faig és trobar-te més perfeccions. 
Perquè el qui digui que ningú és perfecte, no s'ha enamorat mai. Cuan t'enamores, ho veus tot perfecte, e inclús la mateixa perfecció pot tenir noms i cognoms, i saps que? La meva perfecció, té dos anys menys que jo, desgraciadament, i té noms i cognoms. 
Creu-me, faria la mínima cosa per que això canvies, però de moment és impossible. 
A vegades els somnis no es compleixen, per molt que els persegueixis. Però tot canvia, cap a bo, o cap a dolent, pero canvia, no? Igual que tu vas canviar de ser res, a ser tot. 

8 mesos; JBL.

I m'han dit que no pari de lluitar per tu, que si segueixo el meu somni, el somni d'estar amb tu, ho aconseguiré... Però veuràs, es que avui fa exactament 8 mesos que ens vem conéixer. Avui fa 8 mesos, estaria estudiant per la recuperació de biologia, en la que desprès ajudaria a un nen de primer a fer el seu examen, sense saber que m'enamoraria d'ell al poc temps. 
I jo em pensava que tot aixó seria molt més fàcil, però no. Peró, per qué? Per qué de tu? Van ser els teus ulls? Va ser la teva manera de parlar-me? Va ser la forma en que em miraves? Què va ser? Que vas fer perquè 8 mesos desprès et segueixi estimant, i no vull equivocar-me, però potser avui, més que el primer dia.
Vull seguir lluitant si, ho reconec, peró també penso que és una pèrdua de temps. Ho he intentat, he lluitat per tenir alguna cosa, mínima, i no passàvem d'amics, i ara? Ara ni aixó. Potser si que puc dir, ara més que mai, que no saps el que tens, fins que ho perds. I no t'he perdut, et tinc allà, però simplement et tinc, com apagat, esperant a què tornis a engegar-te... Peró l'espera es fa eterna, molt eterna. Cuan temps més t'he d'estar esperant? Vull esperar-te, si, peró potser cuan vinguis jo ja no hi seré, i aixó no vull que passi.
Amb tu he comprovat el que diu la gent, com una persona pot passar de ser res per tu, a ser més que tot. Com el teu món pot girar entorn a una sola persona. I com la teva vida pot tenir noms i cognoms propis, i la meva té els teus. Perquè ho ets tot petit, tot, ja ho saps.


viernes, 27 de enero de 2012

Y no soy una persona que se pase la vida llorando por los rincones pero si la hacen daños, cada poro de su piel lo siente. Que no soy la más divertida porque reconozco que muchas veces soy gruñona y es díficill entenderme y mucha gente opina que soy algo rara. Que tengo dos pies izquierdos y que soy muy torpe y patosa porque nunca se cuando tengo que intervenir en algo y si intervengo la fastidio. Que muchas veces me tomo a la tremenda cosas sin importancia y otras muchas paso de cosas que deberían afectarme. No tengo un cuerpo perfecto ni soy rubia con ojos azules, pero no querría serlo porque no quiero destacar por ello entre las personas, quiero destarcar por ser capaz de sonreír pase lo que pase, por poner la otra mejilla y aguantarme las lágrimas para mi sola, se me da bien sufrir por dentro. Que vale no soy perfecta, pero no lo quiero ser, no quiero por nada del mundo renunciar al delicioso placer de equivocarme, aunque a veces duela, pero sé que tarde o temprano mi error conseguire solucionarlo. Que no quiero que la gente me conozco por haber pillado el pedo más grande de la historia o por liarme con miles de tíos, quiero que me conozcan porque sin beber soy capaz de pasarmelo genial y dar lo mejor de mi y porque si me lio con alguien es porque le quiero de verdad y porque doy todo mi cariño en cada beso. Y esta claro, que de las millones de personas en el mundo puede haber cientos que me superen en todo, bueno en todo no, en quererle como yo le quiero, en echarle de menos cuando no esta a mi lado, en sonreír de manera estúpida cada vez que me mira, que me habla, que me vacila. En quererle por cada poro de la piel de la manera que yo lo hago; NADIE podrá superarme.

JBL.

Ya solo me valen los sueños en nuestro juego de dos, ya me acostumbré a quererte, me acostumbré a tu risa, a tu olor, a tus ojos, a tu pelo, a tu mirada... Me desperté en un millón de ilusiones seguidos de un millón de fracasos y acompañados de un millón de intentos. Te regalé miles de te quieros, incontables abrazos, te regalé mi vida. Esa vida que bien sabes tu que te pertenece, que no hace más que pensar en ti y por eso me da igual, me da igual cuantas veces tenga que intentarlo, cuantas veces me derrumbe y cuando vuelvas a mi. Me has dado increíbles momentos e innumerables sonrisas. Por eso, déjame que siga soñándote, que siga pensando en ti despierta, en ese amor que no llega y en las ganas que tengo de tenerte.
Di lo que piensas, lo que sientes, lo que quieres que los demás sepan, lo que te importa, lo que te molesta, lo que te interesa, lo que te preocupa, lo que te raya, lo que te inquieta, lo que necesitas, lo que no necesitas, lo que te salga, di lo que quieres decir, lo que intentas, lo que consigues, lo que amas, lo que odias, lo que respetas, lo que no crees conveniente, lo que crees conveniente, di que le echas de menos, di que nada sería lo mismo si no conocieses a quien conoces, que las cosas cambian pero las costumbres de las personas no. Di lo que quieras o, si de veras quieres, no lo digas.

JBL.

Un día sabrás todo lo que te eche de menos,en esos días en los que no estabas a mi lado.Un día sabrás lo que eche el menos el calor de tus abrazos,en esas noches de pleno invierno.Un días sabrás lo que eche en falta tu sonrisa,en esos días tan amargos.Un día sabrás lo que me dolió verte,con una persona que no fuera yo.Llegaras a descubrir lo que eche de menos tus tonterías,en esos días en los que solo me hacía falta reír.Llegarás a saber que mi intención nunca fue herirte,y lo hice fue sin ni siquiera darme cuenta.Llegarás a saber que siempre estuve a tu lado,que siempre pensé que eras lo mejor de este mundo,que cómo tú ninguno,que conmigo eras lo más cariñoso de este puto planeta,y que fui al único al que le conté todos mis secretos.Pero te faltó por saber un secreto.El secreto más importante.Y es que te quiero.Lo podría decir las veces que hiciera falta.Podría subir al lugar más alto del mundo,y gritarlo. Gritarlo hasta quedarme afónica.Lo podría decir tan alto,hasta que se enterase la persona más lejana de todo este globo terráqueo. Pero no lo podría decir más claro. TE QUIERO.
El mundo no necesita físicos que demuestren la ley de la gravedad ni científicos que sepan el número exacto de estrellas que hay en el universo. El mundo lo que necesita es a idiotas que los días de aburrimiento los inviertan en pintarse sonrisas con rotulador permanente, que se coman a besos en cualquier recobeco del primer portal que encuentren, que los martes trece antes de salir abran el paraguas dentro de casa y jodan un espejo "sin querer". Necesita a ilusos que crean que los deseos se hacen realidad y tengan docenas de ellos por cumplir. A personas sin sentido del ridículo que canten por la calle a pleno pulmón, con una sonrisa de oreja a oreja y desafinando tanto que hasta el cielo se nuble pero que luego no tengan la suficiente valentía de cantar en la ducha. Necesita a gilipollas que se crean que estan a tres metros sobre el cielo, que pueden parar el mundo con una sonrisa y no pueden vivir sin un beso cada amanecer. Pero en realidad, lo único que necesita el mundo son un puñado de estúpidos soñadores, como tú y como yo.
 Un mundo diferentes, en el que no haya escuela, en el que se pueda tocar el cielo y dormirse en una esponjosa nube. Un mundo ideál en el que solo haya amigos y diversión. Donde no existan las lágrimas ni los corazones rotos, donde se regalen sonrisas y donde el Sol brille dia a dia. Donde la luna siempre alumbre tu mirada. Un mundo en el que no existan finales tristes ni muertes dolorosas. Una vida nueva, empezar de cero y conseguir tu meta: Ser feliz hasta la muerte. Donde no haya persona que te quite la felicidad. Un mundo ideal, donde los sueños se hagan realidad.

jueves, 26 de enero de 2012

Nunca.

 En realidad.. Es tan triste. Piénsalo. Nunca vas a llegar a oír todo lo que tengo que decirte, y creeme que no es poco..Nunca vas a llegar a verte con los ojos que yo te veo, puede que por suerte, ya que creeme que si lo hicieras no conocerias el complejo.. Nunca vas a poder ver la sonrisa al otro lado de la pantalla, y las inacabables dudas para ver que responder,nunca vas a poder ver mis manos temblar al coger el teléfono, nunca sentirás por mi todas estas cosas...Nunca tartamudearás para decirme "buenos días", ni echarás la mirada al suelo, nunca te sonrojarás cuando te mire fijamente ni te saldrá esa risa tonta por cualquier estupidez que diga, y nunca sentirás que el corazón se te sale del pecho al tocarme,como a mi me pasa.Nunca llegarás a quererme ni la mitad de lo que te yo te quiero. Y por lo tanto, nunca te darás cuenta de todo lo que has ignorado.

JBL.

Y querer decirte todo lo que siento por ti y no poder por el miedo al rechazo. Me siento como una estúpida, te tengo en frente y no me atrevo a decirtelo.. ¿Porque te quiero tanto? Solo tiene una explicación, tú. Nose si tu sientas algo por mí. Aveces soy muy lanzada cuando no debo y muy tímida cuando debo hacerlo. Cuando te miro me pongo nerviosa y no sé que decirte, aunque por ganas te diría que te amo y que no puedo vivir sin ti, que mi cabeza no hace más que pensar en ti.. Llevo desde que te conozco sintiendo esto, algo imposible de explicar. Cuando hablo contigo, nunca es el momento para decirte que te quiero, eso debe de ser por algo..Quizás el destino no nos quiera juntos.

(L)

 Soy más débil de lo que puedo aparentar. Puede que al verme, parezca una persona fuerte, capaz de llevarme por delante todo lo que me impida conseguir lo que quiero, y en realidad no es así.. Que en el fondo yo también siento. Sé que con dieciséis años puede que la adolescencia haga de mi alguien inestable, incapaz de sobrellevar algunas situaciones, y si, lo soy. Puede derrumbarse el mundo a mi alrededor, si es preciso, que hasta que no me toca en lo que de verdad me duele, no me voy a dar cuenta. Puede que reaccione después de todo lo que ocurra. Que deje las cosas pasar sin más, y que cuando quiera actuar ya sea demasiado tarde. También puedo actuar antes de que algo ocurra, e intentar proteger algo que me importa y que creo en peligro como son mis amigos.. Aunque normalmente suele ser más lo primero. Cuando abro los ojos, y me doy cuenta de que todo está patas arriba, ya ha pasado demasiado tiempo y las posibilidades de que actúe de tal manera que todo vuelva a ser igual son nulas.. También me he dado cuenta de que esta inestabilidad hace de mi alguien incapaz de enfrentarse a ciertos problemas, que, a la larga, se hacen imposibles. Y.. Al fin y al cabo no todo está tan mal. Todo viene y va. Hay cosas que me duele que se vayan, pero bueno.. No sé reaccionar a tiempo para pararlas, y aunque supiera.. Créeme que me pensaría si hacerlo o no.

Únicamente tú.

Es el momento de gritar que eres feliz, de tirar los miedos por el balcón y sacar los malos recuerdos a la calle para que este jodido frío invernal los congele. Es el momento de plantarle cara a los problemas, de cometer errores, de tropezar, caerte y comerte el suelo. El momento de mirar a todos aquellos que hicieron que la vida fuese más puta de lo que es en realidad y dedicarles la mejor de tus sonrisas. De mirar al frente pero sin que te importe una puta mierda tu futuro, que tan solo te importe el aquí y el ahora que al fin y al cabo de esta vida no vas a salir vivo. El momento de hacer locuras, de saltarse las reglas, de acelerar y cuando vayas a doscientos por hora frenar en seco para disfrutar el paisaje. Es momento de decirle al mundo que no le temes, que has vuelto para quedarte, que esta vez no te vas a largar. Es el momento para declararte, para robarle un beso, para que te rompan el corazón, para romperlo tú, el momento de llorarle a Cupido o simplemente mandarle a tomar por culo. Es el momento idóneo, el perfecto, el mejor momento que puedes elegir para enseñar tu sonrisa más perfecta al mundo, para dar a conocer tus malditos cambios de humor, para que vean lo bipolar que eres, para que sepan lo que significa de verdad esa jodida locura tuya que te hace tan especial. Es el momento, el momento perfecto para ser tú.
El amor a veces nos obliga a sacrificar muchas cosas, cosas que jamán habíamos pensado poder dejar atrás, cosas que lo eran todo y las tuvimos que convertir en un simple nada. Se puede hacer absolutamente de todo por amor, ¿alguien se atreve a decir que no hizo algo por ese motivo? No, ¿verdad?. A veces incluso tenemos que renunciar al propio amor por amor, por muy tonto que parezca, pero hay que aprender a hacerlo para poder crecer y madurar, para creer en ti mismo, en que tu eres más fuerte de lo que te crees y en que nada podrá derribarte jamás, porque si tu no crees en ti mismo nadie lo hará por ti.

domingo, 15 de enero de 2012

 ¿Sabes ? Tal vez no quiera aceptarlo, tal vez te ponga escusas o tal vez te diga que hay cosas que no me gustan de tí, pero también sé que nada de eso es así, que eres lo primero en lo que pienso al despertarme y lo último cuando me voy a dormir, y esque no dejas de estar en mi cabeza ni un minuto del día, que eres lo más bonito que conozco y lo que nunca quiero perder, esque no puedes llegar a entender lo feliz que me hace estar a tu lado, lo que me encanta tu risa y lo que me haces reir. Y por muchas veces que las cosas se tuerzan , siempre estaré a tu lado, por y para todo, porque nada se compara a tí.
Me gustaría ir a París, mientras me subo a lo alto de la Torre Eiffel y veo toda Francia. ¿Después? A Italia, donde me haré la típica foto donde yo, con toda mi fuerza y valentía, sujetaré la Torre de Pisa para que no se caiga. ¿Luego? A Londres, donde intentaré hacer reír a los guardias de seguridad con mis caras más extrañas y mis chistes malos. ¿Siguiente? A Las Vegas, donde me gastaré la ostia de dinero en el casino para no ganar ni un céntimo, pero podré decir: ¡Viva a Las Vegas, baby!. ¿Aún más? Pues me iré a Nueva York, sí, y me subiré a la Estatua de la Libertad y veré como todo Manhattan amance. ¿Y por último? Yo siempre digo que lo mejor, para el final. Por último me iré a Los Ángeles. Arrasaré en todas las tiendas de Beverly Hills, mientras me gasto casi todos los ahorros que me quedan en ropa. Luego, en Hollywood, iré mirando cada una de las estrellas del Paseo de la Fama y me haré una foto con la inmensa mayoría mientras sonrío bebiéndome mi Starbucks. También, me haré fotos junto al cartel de Hollywood, señalándolo con una gran sonrisa en mi cara diciendo: Sí, estoy en L.A. Y al final, me subiré a lo alto del mirador y miraré por última vez todo Los Ángeles. Pero cuando vuelva aquí, a España, me esperará lo mejor. Me esperarás tú.

Vamos a intentarlo...

 Es hora de dejar atrás todo lo que no nos guste. De disfrutar como cuando éramos niños sin recordar que ahora no lo somos. ¿De verdad no lo somos? Yo creo que sí. Cada persona lleva un niño dentro.
¿Nos acordamos cuando perdíamos en un juego y lo solucionábamos con "has hecho trampa" o cuando nuestra mayor decepción era elegir equipo el último? ¿Y cuando tener dinero significaba comprarse una gran gran bolsa de chuches? Todos esos momentos que tanto nos amargaban cuando nuestros padres no nos daban dinero para comprar chuches, o cuandono podíamos pasear con la bici porque estaba lloviendo, o cuando nos caíamos con los patines y nuestra madre nos regañaba.
Todos esos momentos que se quedan grabados en nuestra cabeza y que con solo recordar sonreímos. Por eso, vale la pena volver a ser niño aunque sea por un momento...

JBL.

Hemos pasado mucho, más que nadie. Y hemos sonreído mucho, más que nunca. Y nos hemos querido mucho, más que todas las veces anteriores. Y hemos acabado, no peor que las veces anteriores, tampoco mejor, simplemente igual de definitivo. No te equivoques, tengo intención de seguirte queriendo para siempre, pero a veces las intenciones no son suficiente. Me despido porque no quiero que nada quede a medias, quiero que lo sepas todo, lo que quieras saber y lo que no. Que he soñado contigo ocho de las siete noches de cada semana. Que te he buscado sesenta y un segundos por minuto. Que solo he sonreído cuando te he visto sonreír a ti. Que cuando tu lo has pasado mal yo lo he estado pasando peor. Que apenas podía pensar contigo cerca. Que todo me daba igual cuando hablábamos durante horas. Que te he querido veinticinco de las veinticuatro horas de un día. Y que ahora hemos acabado con todo esto, y con lo que pudiera haber en un futuro. Bueno, mejor no uso plurales, porque lo has acabado tú solito. Cuando quieras, ya sabes que yo voy a seguir aquí, como siempre, como todas las veces anteriores. Pero me trague demasiadas veces mi orgullo, y ya estoy llena.

Todo era verdad...

No era una mentira, para mi nunca lo fue. Siempre fuiste lo importante, y siempre que te hablaba era porque realmente quería hablar contigo. Cuando decía que eras lo mejor de mi vida, cuando decía que te quería decir siempre a mi lado, cuando me sacabas todas esas miles de sonrisas estúpidas, para mi no era un juego. Cuando me pasaba hasta las cuatro de la mañana llorando por no tener tus manos jugando con mi pelo mientras me duermo, o cuando se me perdía la mirada al hablar de cualquier tema que no fueras tú, no lo hacía por aparentar. Cada vez que he pegado un brinco cuando alguien me decía que estabas cerca, o los destellos que me salían en los ojos cuando te veía, o como me cambiaba la voz cuando hablo de ti, no están preparados ni son parte de ninguna obra de teatro. Cuando sonreía al oír tu nombre, cuando pasaba casi una hora mirando tu perfil, cuando comprobaba cada tres minutos si estabas conectado, cuando te decía que eras solamente tú, no era una broma.

miércoles, 11 de enero de 2012

Si no te tengo, yo siento que me hundo...

martes, 10 de enero de 2012

JBL; ahora mas que todo.

A veces me pregunto si es por lo que dirá la gente, por si te avergüenzas de mi, o por que simplemente no me quieres. Opto más por la última. No sé como después de tanto tiempo sigo aquí como tonta, esperando a que todo vuelva a ser como antes, cuando yo soy la primera que sabe que eso no va a volver a ocurrir. 
Sí, lo tengo asumido. La vida es dura, ¿no? Pues aquí está la muestra. Sigo queriéndote igual o más que el primer día. Absurdo sabiendo que no voy a estar contigo nunca, ¿verdad? Pues lo sigo haciendo, sigo queriéndote. 
Me es inevitable verte y no temblar, verte y no ponerme nerviosa, verte y no mirarte. Me es inevitable no quedarme embobada contigo, con es cara... Me es inevitable no quererte. 
Y es que por más que lo intento, no puedo dejar de quererte, no puedo olvidarte. Tú eres la única persona que puede hacer latir mi corazón rápido y lento al mismo tiempo, y por eso te voy a seguir queriéndote durante todo el tiempo que sea posible pequeño...

JBL.

Todo el daño que nos hemos echo y si no lo puedo creer que a sido de aquellos momentos cuando no existia elmiedo cuando los besos eran eternos. Pasa el tiempo y yo no olvido que quiero beber de tu boca que me hizo  renacer y soñar a deshoras con mil un amaneceres borracho entre copas locas historias y cuentos vividos que siguen en mí memoria porque no te olvido vuelve conmigo. Dime si eres capaz de rechazar nuestro pasado y  de borrar nuestras caricias y que de mi ya te has cansado que ya no me quieres que no he sentido tus abrazos a sido todo mentira que no darías por mí la vida.Se que ni puedes negarte que sientes algo por mí sabes que  entrego mi vida lo doy todo por tí. Quiero beber de tu boca que me hizo renacer y soñar a deshoras con mil un amaneceres borracho entre copas locas historias y cuentos vividos que siguen en mi memoria porque no te     olvido vuele conmigo. Porque no te olvido?


JBL; todo contigo, nada sin ti.

Y pensé que te tenia olvidado, pero ha sido verte, y volver a salir esa pequeña llama que creía tener apagada.

Pequeño...